Woensdagmiddag 13 september

De ochtend heeft Linda reeds beschreven. Dus ik start met de middag!

Rond half vier riep Irene dat het tijd was om te vertrekken. Omdat ze gaat verhuizen naar Darwin binnenkort had ze extra veel bagage mee. Die extra bagage neemt Cory dan weer mee naar Darwin. Ook onze bagage moest mee, wij gaan namelijk ook een paar dagen op pad, dus het was even puzzelen voordat alles in de auto zat. In circa 1,5 uur reed Irene naar het vliegveld waar ze met al haar bagage naar de vertrekhal wandelde. Hier heb ik het stuur overgenomen en zijn Linda en ik naar Brisbane gereden, alwaar we een hotelletje hadden voor de nacht. De reden van onze bezoek aldaar was omdat we een hapje en een drankje wilden nuttigen bij Felons langs de rivier ter hoogte van de Story Bridge. Felons is een brouwerij die de oever langs de rivier heeft bebouwd met een boardwalk en daar allemaal horecagelegenheden heeft neergezet. Een ontzettend leuk stukje Brisbane langs de rivier waar altijd gezelligheid heerst met veel uitgaanspubliek. Een aanrader mocht je ooit in Brisbane terechtkomen. Wij hebben daar lekker gegeten en gedronken, zie foto.

Donderdag 14 september

Redelijk op tijd opgestaan om richting The Sunshine Coast te rijden. De naam zegt het al, veel zonneschijn daar. Onze eerste stop was Mooloolaba, een stadje aan het strand waar ook een rivier, de Mooloolah, uitmondt in zee. Heerlijk weer was het al dat we daar aankwamen. Het doel hier was om een soort van land/boottocht te maken. Dus met een amfibiebus een deel door het stadje te rijden en dan vanaf een boothelling het water in te rijden en dan door de haven en eilanden een tochtje te maken. Het ritje door de stad was leuk met veel wetenswaardigheden door de gids en de chauffeur verteld. De tocht over water was erg leuk. We voeren tussen nieuw aangelegde eilanden door met op de wal de meest luxueuze huizen met eigen steiger en prachtige boten. Eén villa sprong er echter uit door al het pracht en praal, deze was van de eigenaar van Norton van Symantec internet beveiliging, vertelde de kaptein. Goed geboerd deze man zo te zien. Wel een hoog ‘hidiho’ gehalte deze tour, bijna Amerikaans, maar het uitstapje was de moeite waard.

Na ons uitstapje weer in de auto en naar Noosa Heads gereden, daar zijn we vorig jaar ook met Irene geweest (dachten we). In het plaatsje aangekomen eerst geluncht, de inwendige mens moet je tenslotte ook niet vergeten. Toen verder het plaatsje ingewandeld maar konden de gezelligheid van vorig jaar niet ontdekken. Die gezelligheid van vorig jaar konden we niet vinden, dus kwamen tot de conclusie dat we hier niet zijn geweest met Irene. Waar wel zijn we inmiddels achter, zie het verslag van morgen. Omdat Noosa Heads niet ons einddoel was, zijn we verder gereden naar de AIRBNB waar we 2 nachten zouden verblijven.

Daar aangekomen bleek onze gastheer Pieter een zoon te zijn van Nederlandse ouders (uit Goesbeek). Op 3-jarige leeftijd is de familie geëmigreerd naar Australië en zijn daar gebleven. Pieter sprak een beetje Nederlands, maar verstaat wel het wel goed hebben wij gemerkt. Hij komt ook nog regelmatig naar Nederland op familiebezoek. Een erg gezellige man, maar ja, Nederlander hè. Na een half uurtje gekletst te hebben, liet Pieter het huisje zien wat we gehuurd hadden voor 2 nachten. Als het paradijs bestaat dan moet dit een voorbeeld geweest zijn. Een prachtig buitenverblijf achter de woning van onze gastheer. Tegen een bos aan waar de vogels naar hartenlust zingen. In de tuin een zwembadje met ligstoelen, gewone stoelen en een tafeltje. In de tuin ook nog een zitje voor 4 en 2 heerlijke stoeltjes op onze veranda. Superlatieven te kort om het hier te beschrijven. Nadat we hadden uitgepakt hebben we nog even op de AIRBNB site gekeken of we hier langer kanoden blijven maar helaas, de eerste 3 weken waren al uitverkocht. Toen Pieter even kwam informeren of alles naar wens zeiden we ja en dat we eigenlijk nog wel 2 dagen wilden huren maar gezien hadden dat alle data voorlopig vol zat. De beste man moest lachen en zei dat hij en zijn vrouw (Jayne) dit weekend naar Brisbane gingen en dat ze vanaf dinsdag afwezig zijn in met verband vakantie in Cairns, en daarom wilden ze het huisje niet verhuren. Maar omdat wij zulke vriendelijke en uiteraard vertrouwde gasten zijn mochten we blijven zolang we wilden. Dus nu hebben we huisje voor 4 dagen gehuurd, heerlijk.

Vrijdag 15 september

Vanochtend wakker geworden door het gezang van de vogels in het bos achter ons. De zon scheen volop en het was 23⁰ C. Na het douchen hebben we ontbijt gemaakt en dat heerlijk in de tuin opgegeten onder het gezang van een grote diversiteit van vogels. Na het ontbijt nog even afscheid genomen van Pieter en Jayne en op pad naar het Noosa National Park. Al rijdend naar de parkeerplaats kwamen we er achter dat we hier waren geweest met Irene, dit is een voorstadje van Noosa Heads. We hadden donderdag dus iets verder door moeten rijden!

In het Noosa National Park dus, kan je mooie wandelingen maken langs de kust met mooie uitzichten zoals Boiling Pot Lookout, Tea Tree Bay Beach, Dolphin Point Lookout en einddoel Fairy Pools. Een stevige wandeling, heuvel op en heuvel af, van bijna 8 km heen en weer. De Fairy Pools zijn natuurlijke pools uitgehouwen in de rotsen waarin je lekker kan badderen. Je moet echter wel een steile afdaling maken over een rotsachtig pad om daar te komen. Sommige van die Pools zitten pal tegen de Oceaan aan en worden overspoeld door grote golven. Ik ben naar één van die Pools geklauterd en heb daar gebadderd. Na wat foto’s en filmpjes weer omhoog geklauterd waar Linda zat en vandaar weer terug gewandeld naar onze auto (de auto van Irene dus). Na de lunch hebben we een rustige middag gehad aan de rand van het zwembad, lekker chillen. Morgen weer een nieuwe dag met nieuwe avonturen.

Zaterdag 16 september

Vandaag vroeg op om naar de lokale markt in Eumundi te gaan. Een markt met veel ambachtelijke waren. Rond 9 uur kwamen we daar en we waren niet de enigen! Zaterdagochtend vroeg en half Australië liep daar al in de rondte. Met enig geluk een parkeerplekplaats op 50 meter afstand gevonden en toen op stap. De gehele markt was ontzettend leuk mag ik wel zeggen, leuke prullaria, veel streekproducten, kleding en eetkraampjes bewonderd. Linda kon niet weg zonder een jurkje te kopen, dat was om de lokale middenstand te spekken zei ze. Vandaaruit verder gereden naar het dorpje Montville, dit ligt in het achterland van de Gold Coast. Een pittoresk dorpje met vele leuke winkeltjes die allemaal aparte zaken verkochten. Zo was er een koekoeksklokwinkel die bomvol hing en om de paar seconden “koekoek” te horen gaf. Verderop een Belgische bonbon winkel en na nog een aantal winkeltjes kwamen we aan bij galerie http://www.benmessina.com/. Daar hebben we onze ogen uitgekeken wat er allemaal aan de muur hing. Uiteindelijk hebben we een prachtige foto ingegoten in kunststof gekocht. Mocht je tijd en zin hebben kijk dan eens de genoemde link. Na een heerlijke lunch met mooi uitzicht zijn we verder op pad gegaan.

Vanuit het dorpje was het een klein stukje naar Kondalilla Falls, een hike naar een waterval mocht uiteraard niet ontbreken. Vanaf de parkeerplaats was het circa 2 km lopen naar het lookoutpunt. Nou is 2 km niet echt veel, alleen als je trap op trap af, berg op berg af loopt is het een behoorlijk eind. Net voordat we het uitkijkpunt naderden konden we een afslag nemen naar de Rock Pools. Dat is een pool waar je van een rots op circa 10 meter het water in kan springen. Waarschijnlijk omdat het zaterdag was, was het daar enorm druk met jongelui. De een na de ander sprong onder luid gejuich de pool in, een leuk gezicht. Vandaaruit op weg naar de Falls. Op het pad waar we liepen, kwam ineens een behoorlijk grote Goanna Monitor Lizard de bosjes uit die gestaag onze richting op liep. Toch wel een beetje eng als die zo op je afloopt. Achter ons liepen een paar Australiërs die zeiden dat deze beesten, als je ze met rust laat, geen kwaad doen. Ik vraag me af of die beesten dat ook weten, wij zijn in elk geval netjes aan de kant gegaan. Na dit avontuur(tje) zijn we doorgelopen naar de Falls. Nou ja gelopen, trap af, berg af en een stukje vals plat. Bij het uitkijkpunt aangekomen was er van een waterval geen sprake. Het verval van de waterval is circa 80 meter, het straaltje overtrof de gemiddelde tuinslang echter niet. Blijkbaar is het hier in The Sunshine Coast al een behoorlijke poos droog! Teleurgesteld dus terug aangevangen. Het parcours zoals eerder omschreven stelde echter niet teleur, behoorlijk nat van het zweten kwamen we op de parkeerplaats aan. Als slot besloten we naar een uitkijkpunt te gaan welke aan een parkeerplaats ligt, het klimmen en klauteren waren we wel een beetje zat met 26 ⁰C . Vanaf dat uitkijkpunt, Gerrard Outlook, wat hoog in de bergen ligt, konden we de gehele Sunhine Coast overzien. Moe maar voldaan kwamen we weer in ons paleisje aan waar eerst een heerlijke bak koffie hebben genuttigd op ons terras. Wederom een mooie dag gehad.

Zondag 17 september

Vanochtend uitgeslapen. De zon scheen al volop toen we wakker werden en het was al warm buiten, 22 ⁰C, in de tuin was het een orkest aan vogelgeluiden. Met enig speurwerk zie je hier de mooiste vogels in allerlei kleuren in de bomen. Na het ontbijt hadden zijn we op weg gegaan naar Noosa Ville om lekker door het stadje te slenteren en koffie te drinken. Het stadje ligt aan de rivier die uitmondt in de Oceaan. Ook is er mooi wit strand van circa 1,5 km. We waren echter niet de enigen die dat in gedachten hadden. Hoe dichterbij we kwamen hoe drukker het werd. De laatste 1,5 km was één file van auto’s die het stadje in wilden. Wij zijn op dat punt omgedraaid en een stukje terug gereden. Een stukje maar want er vertrok net een auto van een parkeerplekje waar wij mooi in konden schuiven. We moesten dus een stuk lopen maar dan hadden we gelijk onze wandeling voor vandaag ook gedaan dus niet erg. Lekker door het plaatsje geslenterd, wat souvenirs gekocht en een T-shirt gekocht en toen weer terug gewandeld naar de auto. Terug gereden naar ons huisje en daar geluncht. Ja, we lunchen regelmatig “thuis” omdat 8 weken uit lunchen niet eens meer lekker is!

Na de lunch zijn we op stap gegaan naar de excursie welke we van de week al hadden geboekt. In het achterland van de Sunshine Coast liggen de Australische Everglades. Er zijn twee Everglades in de wereld, één in Florida (zijn we ook geweest) en één in Australië. Via Everglades Eco Safaris River Cruise Noosa hebben we een rondvaart geboekt daar. De afvaart ligt een half uurtje rijden vanaf ons huisje, dit door een voornamelijk bosrijk gebied waar onderweg allerlei waarschuwingsborden staan voor overstekende koala’s, kangoeroes en vee. De laatste 2 km moesten we over een zogenoemde “dirt road” welke bestaat uit los gestort grof grind. Omdat we de laatste 10 km geen auto’s hadden gezien en de stoffige weg hadden gereden, waren we verrast waar we uitkwamen. Een enorme camping gelegen aan Lake Cootharaba. Dit is een meer van circa 10 bij 5 km met een gemiddelde diepte van 1,5 meter. Naast campingplaatsen stonden er ook veel glampingtenten en huisjes om te verblijven. Ook een receptie en campingkantine ontbraken niet. Nadat we ons hadden aangemeld bij de receptie vertrokken we met een hele groep naar de aanlegsteiger, alwaar onze boot lag. De boot was nagenoeg vol en we hadden een echte Aussie als gids, een man met blozend gezicht die heerlijk kon vertellen met een behoorlijk Australisch accent. Na vertrek voeren we het meer over naar de smalle mangroven waar veel te zien was. Onze gids vertelde naar hartenlust over de diersoorten, vegetatie en waterwegen. Ook legde de gids uit wat Everglades nu betekent. Volgens de beste man houdt “Ever” in, dat het water altijd stroomt. En “glades” zijn smalle open waterwegen in de bossen. De waterwegen zijn maximaal 1 tot 1,5 meter diep. Het stromende water komt vanuit de druk die de Oceaan uitoefent op de duinen aan de rand van de Everglades. Het zoute water wordt gefilterd naar zoet water welke constant door het gebied stroomt. Eén druppel water van de Oceaan doet er circa 200 jaar over om via het zandduinen naar het zoetwater gedeelte te komen. Zoetwater is betrekkelijk want het water daar bevat circa 75% zout ten opzichte van de 100% van het zeewater. Tot zover Robbiepedia. Onderweg hebben we verschillende dieren gezien, in het water een Stingray, een bruine slang (één van de giftigste van Australië), verschillende vogelsoorten en als klap op de vuurpijl een IJsvogel(tje), die noemen ze daar een Kingfish Bird. Na ruim 2,5 uur waren we weer terug bij het vertrekpunt. Op de parkeerplaats aangekomen stond er als bonus nog een behoorlijk grote Kangoeroe te grazen in het veld. Al met al wederom een heerlijke dag gehad. Morgen gaan we terug naar Witheren waar Irene woont. De terugreis en het vervolg blogt Linda weer.

Groetjes, Rob