10, 11, 12 en 13 september

Zondag 10 september

Weer in ons eigen appartement geslapen. Irene had nog vele dingen te regelen voor haar aanstaande verhuizing, dus die bleef thuis. Rob en ik besloten die ochtend naar National Bridge te rijden. Eerst gingen we echter een ontbijtje voor Irene halen in het dorp verderop, Canungra. Dat hebben geweten. Het is zondagmorgen, heel Canungra is daar aan het ontbijten. Het duurde een dikke 15 minuten voordat de bestelling klaar was. Ik appte haar dat Ubereats onderweg was, ze was ons zeer dankbaar. De rit naar National Bridge duurde ongeveer 50 minuten. Het was geen straf om door die mooie omgeving te rijden. Het was zondag en dat kon je daar ook merken, het was drukker dan normaal, maar het was te overzien. Na een wandeling door het mooie regenwoud kwamen we uit bij een waterval, die uitkomt in een grot. Na wat foto’s te hebben genomen, gingen we weer terug naar de parkeerplaats. We besloten nog een eindje verder te rijden en kwamen langs een leuk eettentje, waar we besloten te gaan lunchen. Laten ze nu krentenbrood (fruit toast) te hebben. De keuze was snel gemaakt: het werd zelfs warm gemaakt en geserveerd met boter en jam. Ik had nog nooit van die combinatie gehoord, maar het was erg lekker. We besloten een rustige middag in en rond het appartement te houden. We moesten nodig het blog schrijven, want we liepen al een paar dagen achter. We proberen elke 3 dagen een blog te schrijven, het was ondertussen 5 dagen geworden. De eer was aan Rob, want het was zijn beurt…. ’s Avonds gingen we met zijn drietjes uit eten in de pub. Dat is heel gewoon in Australië. We hadden alle drie een chicken parmi (die kenden we nog van vorig jaar, heerlijk). Na het eten ging een ieder naar zijn eigen onderkomen. Het wordt ’s avonds wel koeler hier, het is geen Darwin!

Maandag 11 september

We gingen met z’n allen naar het strand in Palm Beach Parklands, inclusief Marley. Een strand, waar honden lekker kunnen loslopen. Het was lekker weer en de rit duurde ongeveer drie kwartier. We hebben er een wandeling gemaakt en hele leuke gezinsfoto’s gemaakt (al zeg ik het zelf). Marley heeft aardig veel gezwommen, waar ze gek op is. Voor het strand heb je ook een leuk eettentje, waar we een lunch nuttigden. Je kunt daar ook hondenkoekjes etc. kopen, maar ook: puppuccino voor de honden. Marley krijgt er ook altijd een van Irene, als ze daar komt. Zo gezegd zo gedaan. De puppuccino is nog warm ook. Marley is er dol op. Na onze lekkere lunch togen we weer huiswaarts en verder bij het appartement gehangen.

Dinsdag 12 september

Daar Irene bijna de hele dag nodig heeft voor haar verhuizing en nog dingen in de stad moest doen, had zij de auto nodig. Zij zette Rob, Marley en mij af bij een meertje 6 km verderop en dan zouden wij teruglopen met zijn drietjes. Marley is gek op zwemmen, maar nu ging ze niet zwemmen. Zou ze dat alleen doen als Irene er bij is? Na een uur bij het meertje te zijn geweest, liepen we naar het dorp Canungra, dat op 1 km vanaf het meertje ligt en waar we een lekkere pie hebben gegeten. Marley bleef rustig liggen onder de tafel. Nu moesten we nog 5 km naar ons onderkomen wandelen. Wat zal ik daarvan zeggen: het was soms steil, het was soms pal langs de weg, maar Rob hield Marley goed in bedwang, het was warm, máár we hebben het gered en te doen. Misschien dat we het nog een keer doen, maar ik kan dat noch bevestigen noch ontkennen. Daarna lagen we alle drie voor pampus in ons appartement tot Irene halverwege de middag thuis kwam. Rob en ik hebben haar auto gepakt en zijn nog een rondje wezen rijden richting Mount Tambourine, waar je een mooie zonsondergang hebt. Echter, het was aardig koud en winderig, dus dat hebben we even hebben uitgesteld tot een volgende keer. Er is daar ook een waterval, maar daar werd het te laat voor, omdat het al om 1800 uur donker wordt. Dus nog een klein rondje gereden en terug naar Irene, want we gingen die avond weer naar de pub in Canungra eten. Irene en ik hadden heerlijke zalm, de bordjes gingen leeg, en Rob iets met visschotel, maar dat was toch te veel voor hem. We namen nog een biertje op het terras bij Irene thuis en toen ging ieder weer naar zijn eigen huis.

Woensdag 13 september

Vandaag moet Irene naar haar werk. Ze moet begin van de avond vliegen naar Perth en blijft voor één week weg. Daarom besloten Rob en ik ook weer eens te gaan “reizen”, omdat we dan de auto van Irene hebben. Wij droppen Irene eind van de middag op het vliegveld van Brisbane en rijden dan naar ons hotel in Brisbane, waar we één nachtje verblijven en morgen rijden we door naar Montville, dat erg leuk moet zijn en in een park ligt. Daarover meer in het volgende blog.

Vanmorgen gingen Rob en ik weer terug naar Mount Tambourine. Eerst hadden we weer een ontbijtje voor Irene gehaald in Canungra, net als afgelopen zondag. Het was gelukkig nu veel minder druk. Bij Mount Tambourine maakten we eerst een stop bij het veld met uitzicht waar de zon ondergaat en hebben er een paar foto’s gemaakt. Weer in de auto gestapt en naar de waterval (Witches Falls) gereden. Het was een wandeling (zeg eigenlijk maar een hike) van 1,5 km naar de lookout door het regenwoud, erg mooi, een aardige klim met een ondergrond van rotsen. Bij de lookout had je een mooi uitzicht over het regenwoud, maar de waterval was niet echt geweldig. We zijn toch lekker gezond bezig geweest. We besloten naar nog een andere waterval (Curtis Falls) te gaan[RtH1] . Je hoefde hier maar 500 m te lopen. Helaas was de waterval niet “vol”, want het heeft al een tijdje hier niet geregend, maar toch de moeite waard.

Terug naar het appartement, waar Irene druk bezig is met haar huis aan het opruimen. Even voor de goede orde: wij hebben onze hulp aangeboden, maar onze zelfstandige dochter wil het allemaal zelf doen. Rob heeft wel het een en ander naar de stort gebracht, dat hier heel dicht bij is. Ik ben dus maar aan het bloggen geslagen, omdat we bijna weer achter lopen. Het is bijna tijd om te vertrekken naar het vliegveld. Marley wordt weer goed verzorgd door Serina en Dave en als Rob en ik weer terugkomen van onze trip, verzorgen wij Marley tot Irene terugkomt. Hoe deze dag verder verlopen is, komt zeker in het volgende blog te staan.

Jullie begrijpen dat Irene druk met haar aanstaande verhuizing bezig is en ze wil ook nog dingen met ons ondernemen én ze moet nog werken ook (ze heeft de afgelopen week vrij genomen om toch met ons door te kunnen brengen). Volgende week komt ze weer terug en hebben we ook een aardig vol programma, opgesteld door Irene. Tot zover dit blog. Het andere zal na de trip van Rob en mij komen.

Groetjes, Linda