Maandag vertrokken we vanuit Mallacoota (duizenden inwoners van deze plaats zijn in december 2019/januari 2020 met die enorme bosbranden over zee geëvacueerd, omdat ze ingesloten zaten door het vuur van alle kanten. Dit was ook nog op het nieuws geweest. Voor de geïnteresseerden: zoek op google “brand Mallacoota 2020”) voor één nacht naar Yarram, aardig wat kilometertjes rijden, maar met een leuke Spotify-lijst met allerlei soorten muziek op de radio, zoeften we heerlijk over ‘s Heeren (Australische) wegen. De eerste 100 km was allemaal met allerlei bochten en hier en daar gaten oftewel sinkholes in de weg. Wat mij opviel was dat er vele lijkjes van verschillende beesten langs de weg lagen, o.a. kangoeroes, wombats, zelfs vogeltjes. Ik vond dat wel triest.

Onderweg brachten we een bezoek aan Raymonds Island, die bekend staat om de vele koala’s in het wild. We reden naar het plaatsje Paynesville, waar we met de (gratis) ferry overgingen. De rit duurde welgeteld 3 minuten! Op Raymonds Island is een trail van een paar kilometer, die je gewoon maar gaat volgen en je moet vooral omhoog kijken om de koala’s te spotten. Zo gezegd, zo gedaan. Voordat we pijn in de nek kregen, zagen we er gelukkig één zitten. Helaas sliep hij (of zij, dat konden we niet waarnemen), dus niet goed voor een foto. Btw, koala’s slapen 16 uur per dag! Ik wou dat ik een koala was, heerlijk! Gaandeweg zagen we er nog meer, maar allemaal diep in slaap, totdat we er een spotten die wakker was. Prachtig om foto’s te maken. Wat een mazzel. In totaal hebben we er een stuk of 12 kunnen spotten. Wat is dat toch mooi: dieren in het “wild”. Misschien toch maar eens een safari in Zuid-Afrika maken. We hadden het wel gezien en gingen weer terug met de ferry naar de auto, want we moesten toch nog wel een aardig stukje rijden.

Dinsdag gingen we op weg naar Lorne, dat ligt aan dé Great Ocean Road, ditmaal voor 2 nachten, want er is daar zoveel te zien in de buurt, in totaal 4 uur. En we moesten ook nog shoppen, want we hebben niet genoeg kleren. We hadden een shopping center in Melbourne uitgekozen. Dan merk je toch dat je in een stad komt, want het werd aardig druk en dat waren wij niet gewend. Maar Rob heeft ons veilig naar de parkeergarage gereden. Wat een shopping center! Huge! We zijn goed geslaagd bij Levi’s en we zijn nu eigenlijk wel klaar met kleren kopen. Normaal vind ik dat heerlijk, maar als je moet, is het toch minder. Na een lekkere lunch zochten wij onze auto op. Oei, waar kwamen we ook alweer vandaan? Het heeft even geduurd, maar we vonden gelukkig de bolide terug.

Het duurde even voordat we de stad uit waren, want het was druk en het begon ook nog behoorlijk te regenen. Hoe verder we reden des te rustiger werd het en de regen werd ook minder. Rond een uur of 4 kwamen we bij de Great Ocean Road aan. Dat is een weg langs de zuidkust en is 243 km lang. Hij loopt van Torquay tot Warnambool met prachtige uitzichten, wildlife, stops etc. Wat we al gezien hebben, is prachtig. We hebben de historische marker (een kunstige, houten boog met de tekst “GREAT OCEAN ROAD”) al gezien. Een foto hiervan staat in de fotogalerij. Men zegt dat als je in Australië bent deze roadtrip absoluut niet mag missen, dus dat gaan we zeker doen de komende dagen. We hadden een leuke cabin gehuurd met daarnaast Foodworks, een grote supermarkt, wat erg handig is. Rob ging voor het eerst zelf koken: een lekkere pasta. Ik heb nog een was gedraaid, dat erg nodig was. Na het eten hebben we de route voor de volgende dag gemaakt. We gaan elke avond later naar bed, dat betekent dat de jetlag dus weg is.

Woensdag (vandaag dus) stonden we op met zonnig weer, hoewel de temperatuur een graadje of 12 is. Het is nog wel winter, hè! We hebben de volgende stops gemaakt: een vuurtoren gezien, door naar Bells Beach (een surfersstrand). Daarna gingen we naar de Erskine Falls, die je van 2 kanten kan bezichtigen. De eerste kant was niet zo spectaculair, maar er was nog een trap van 220 treden naar beneden, waar we eigenlijk niet langs mochten, omdat er een bordje met verboden toegang hing. We waren eigenwijs en gingen toch! Blij dat we dat gedaan hebben, want hier was het een mooi uitzicht op de waterval en we hebben niets gemerkt van een gevaarlijk iets, waardoor we dus niet naar beneden mochten. Op de terugweg spraken we nog een Nederlands gezin, waarvan de dochter ook naar Australië was geëmigreerd. Wat is dat toch met die dochters!! Haha. We hebben in onze eigen cabin geluncht, want we gingen naar het centrum van Lorne. Na de lunch gingen we ook nog naar Teddy’s Look Out, dat een mooi uitzicht op de oceaan gaf en waar we weer dat Nederlandse gezin tegenkwamen.

Vanavond heeft Rob weer lekker gekookt (steak, gebakken aardappelen en sla) en morgen gaan we weer verkassen, ditmaal naar Port Campbell, waar we ook weer 2 nachten verblijven. Dit is niet zo ver rijden, 130 km maar. We gaan weer verschillende (mooie) stops maken. Dus blijf ons volgen.

Wat betreft de koffers: Rob heeft contact gehad met iemand uit Singapore, die Rob een telefoonnummer van de afdeling in Australië (Brisbane) heeft gegeven om contact mee op te nemen over het ophalen van de koffers. We gaan eind van de week bellen en hopelijk kunnen we afspraken maken om ze op te halen én horen we of ze daadwerkelijk in Brisbane zijn aangekomen. Fingers crossed.

Groetjes, Linda