18 mei 2022 woensdag

Ik schreef het gisteren al; vandaag is onze laatste (volle) dag. Wat is de tijd omgevlogen, we zijn een maand hier geweest. Het is als we terug kijken niet te bevatten hoeveel we hebben gedaan, meegemaakt, maar vooral genoten van Irene. Hoe is die gegroeid en dan bedoel ik uiteraard niet haar lengte. We hebben fijne gesprekken gehad, herinneringen opgehaald, veel gelachen en er zal morgen zeker een traantje vloeien, maar dat is logisch als je mensen achterlaat van wie je houdt en je niet weet wanneer je elkaar weer zult zien. Maar we hebben er vrede mee dat ze hier haar toekomst heeft gevonden en nog steeds aan het opbouwen is. Ze is gelukkig hier. Dat hebben we zelf gezien en ervaren. Ze is verliefd geworden op het land, de mensen (dat hebben wij zelf ook mogen ervaren), het weer, de ruimte, de mogelijkheden en zoals jullie weten, komt die mogelijkheid er volgende week aan voor haar. Echter, dat neemt niet weg, dat we haar na morgen een lange tijd weer niet zullen zien en dat is natuurlijk heel verdrietig. We gaan het er moeilijk mee krijgen, maar men zegt toch altijd “als je kind gelukkig is, zijn de ouders ook gelukkig”. Jeetje, ik wilde hier helemaal niet over schrijven, maar het kwam er zo maar uit.

Vandaag kwam Irene mij op 10.15 uur halen, want zij en ik hadden een afspraak bij een tattooshop, 20 minuten verderop. Zij is deze tattoo-artiest 2 jaar geleden eens tegengekomen bij een avondje stappen, zijn vriendin is Nederlands, dus dat schepte een band. Zij is hem gaan volgen op Insta en zodoende zijn we daar terecht gekomen. Ja, wij hebben namelijk een matching moeder/dochter-tattoo laten zetten, waar we beiden heel gelukkig en tevreden mee zijn. Zie foto bij de fotogalerij. We waren om 11.00 uur binnen en 14.30 uur vertrokken we weer. Een lange zit, maar zo de moeite waard. De tatoeëerder is een echte artiest. Deze tattoo heeft een betekenis voor ons. Rob, die helemaal niet van tattoos houdt, vond het zelfs mooi! Irene heeft mij afgezet en Rob had een broodje voor me klaar, ik had zo’n trek! Hierna vertrokken Rob en ik weer naar Irene om Marley op te halen voor het strand. Rob wilde nog even met haar zwemmen. Dat hebben ze ook zo goed als het kon gedaan, maar Marley is gewend om “alleen” te zwemmen. Ze heeft trouwens weer tien keer zoveel gelopen dan ons. Het werd al later in de middag en de zon ging ook langzaam onder, heb er nog een mooie foto van kunnen maken. We hebben Marley thuisgebracht en in ons eigen onderkomen nog even een uurtje kunnen chillen voordat we weer terug naar Irene gingen om haar op te halen voor onze laatste galgenmaal in Broadbeach. Ze wist een goed Italiaans restaurant. Dat was een goede tip, want we hebben heerlijk gegeten daar. De koffers hebben we vanmorgen al zo goed als ingepakt, dus we zitten nu onze laatste avond op ons “terras”.

Morgenochtend gaan we Irene en Marley nog ophalen voor een wandeling en lunch in Burleighs Head. Daarna brengen we Marley naar huis en rijden wij met 2 auto’s naar het autoverhuurbedrijf om onze huurauto in te leveren. Daarna hebben we misschien nog even tijd om met de auto van Irene naar Brisbane te rijden en daar nog een allerlaatste hapje te doen. We kijken wel hoe alles verloopt. Zij brengt ons rond 1900 uur naar het vliegveld van Brisbane, waar we om 2240 uur zullen vliegen naar Qatar, Doha, in 14 uur tijd, daar overstappen en in ongeveer 7 uur vliegen we dan naar Amsterdam, waar we rond 1330 uur zullen arriveren op Schiphol.

In ieder geval hartelijk bedankt voor alle leuke reacties en fijn dat jullie met ons meereisden.

Groetjes en tot ziens in Nederland,

Linda en Rob

P.S. Er komt het weekend nog een eindblog vanuit Nederland