Dinsdag en woensdag 26 en 27 april 2022

Sydney en Blue Mountains

Vandaag 2 blogs voor de prijs van één!

Dinsdag zijn we vertrokken uit ons mooie huis, wat iedereen betreurde, want dat was zo’n mooie accommodatie (er stond zelfs een hondenhok, maar daar hebben we Marley niet ingestopt, hoor, daar houden we niet zo van).

Rond de middag kwamen we in Sydney aan. Dat was wel even druk daar met het verkeer, maar hé, we hebben een prima chauffeuse, die wel wat gewend is…. Wat een gave stad! Er hangt zo’n heerlijke sfeer (ik noem dat altijd een vibe), zo gauw je al uit de parkeergarage komt. We gingen eerst naar het huis waar Irene 5 maanden heeft gewoond, toen ze in Australië (lees Sydney) aankwam. Nou ja, huis, ze woonde met 9 andere nationaliteiten in één appartement, met zijn vieren op een slaapkamer, dus weinig privacy, maar ze heeft daar een moordtijd gehad. De meiden waarmee ze op de kamer lag, daar had ze gelijk een klik mee. Ze woonde midden in de centrum. We konden het huis zelf niet in, maar we hadden een idee. Hierna gingen we lunchen, lekker buiten op een terras, wel onder de parasol voor het geval het zou beginnen met regenen én dit was prettiger voor Marley. Hoewel heel veel Australiërs een hond hebben, zijn er toch veel plekken waar zij niet welkom zijn, denk aan nationale parken (reden o.a. voor beschermde vogelsoorten), parkeergarages, restaurants etc. In sommige restaurants wel, maar die moet je goed zoeken. Na de heerlijke lunch zijn we naar de Harbour gelopen. Wat is het daar leuk! Rob is helemaal verliefd op deze stad geworden en is van plan om over een week of 2 een binnenlandse (dat noemen ze hier domestic) vlucht te nemen en hier nog naar toe te gaan voor één nachtje. Of dat doorgaat? Blijf ons volgen. We zetten een paar foto’s op de galerij. Oordeel zelf. Donderdag gaan we naar het andere gedeelte, o.a. het beroemde Opera House, maar door het omgooien van het reisschema hadden we dinsdag tijd over en we wilden toch even de Sydney-sfeer proeven.

Na dit bezoek reden we naar ons onderkomen, wat ook weer leuk is en waar we geen mopperen over hebben, maar het kan het huis van de afgelopen 2 dagen toch niet overtreffen. We zitten hier 3 nachten, dat geeft ook weer een stukje rust. Na wat dingetjes te hebben gedaan, een boodschapje, een wasje, hebben we heerlijke pasta en pizza laten aanrukken en een filmavondje gehouden. We hadden geen zin meer in het blog.

Woensdag 27 april 2022

Hé, Kingsday! Nou voor ons oudjes was het Blue Mountains Day! Dat was ook een reden dat we hier langer verblijven als “normaal”. Rob en ik wilden graag naar deze Mountains. Helaas mag Marley niet in dit park, dus Irene bleef in het appartement met Marley. Irene heeft deze mountains 5 jaar geleden ook al gezien. We zouden met het openbaar vervoer, maar dat is een wereldreis, dus dat was geen optie. Dus we zouden met de auto gaan. Om 7.45 uur vertrokken we. Rob chauffeurde en dat ging prima. Normaal zou het een rit van 1 uur en drie kwartier zijn (dit komt mede doordat we buiten Sydney verblijven), maar we kwamen rond Sydney al in een file. Dus het werd een aardige rit van ongeveer 2 ½ uur, wel goed voor Rob om het links rijden in zijn systeem te krijgen, wat goed gelukt is. Hij is het nu gewend, hoor. Psst, ik nog niet, hoor!! De weersvooruitzichten voor deze dag zouden niet best zijn. Dat bleek ook wel. We vertrokken droog en met een vaag zonnetje, bij de mountains was het regen. Bij de eerste uitkijk (Echo Point overlook) was gewoon niets te zien. Daar zouden drie mooie rotsen (Three Sisters) moete staan. Bij ons dus niet… hoewel af en toe werd de bewolking minder en konden we ze snel zien. Als je een foto wilde maken, moest je snel zijn, want de bewolking zat er heel snel weer voor. We gingen informatie vragen over wat er met dit weer wel te zien c.q. te doen was bij het informatiecenter, daar werd ons verteld dat er werkzaamheden aan de gang waren en dat veel attracties (o.a. de kabelbaan/gondel) niet open waren en sommige hikes waren afgesloten. Maar er was nog genoeg te zien. We gingen met de auto naar de Katoomba Falls, verderop gelegen, en je kon er zo heen wandelen: práchtig. Het is een cascade, wat inhoudt dat het “lagen” heeft en niet in één keer naar beneden stort. Staat een foto bij de fotogalerij waarschijnlijk. Ik moet er wel bij zeggen, dat ik een waterval-fanaat ben. En dan denk je dat we klaar zijn, nee, hoor. Na de lunch reden we naar de Wentworth Falls. Hiervoor moest je wel héél veel trappen naar beneden. Dat is geen probleem, maar je moet ook weer omhoog … en we konden merken, dat onze conditie niet zo best is op dit moment. We zeiden al tegen elkaar, na de vakantie gaan we serieus sporten! (lees spinnen). Maar wat een schitterende waterval. We konden hem niet in één keer op de foto krijgen, want op het eind “stort” ie als het ware naar beneden (circa 100m).

Toen vonden we het welletjes, want we moesten nog een stuk terug rijden, hoewel de tijd een stuk korter was dan de heenweg. Onderweg vroeg Rob of er nog water was. Ja, hoor, dat was er en lag op de achterbank. Ik pakte het flesje en opende het, chips, het was met koolzuur, dus het halve flesje spoot leeg…. Gelukkig was het geen cola, met een zakdoekje alles drooggedept en Rob heeft het resterende halve flesje opgedronken…

Wij oudjes hebben een heerlijke dag gehad, ondanks het regenachtige weer, waardoor we geen uitzichten konden bekijken. Daar wij op tijd terug waren, kon Irene nog met Marley met de auto naar de dogbeach, zodat die ook weer haar energie kwijt kan.

Groetjes,

Linda