Hey, het is woensdagochtend 330 uur ’s nachts of ‘s morgens, dat ik dit eerste reisverhaal op de wc schrijf en jullie even een update geef van onze lange, lange reis, maar alles voor het “goede doel”. We zitten nu in een hotel in Adelaide, Australië. Heb last van de bekende jetlag, vandaar dit rare tijdstip. Rob ligt nog te pitten, maar die slaapt overal.

We zijn maandagmiddag om 16.15 uur vertrokken naar onze eerste stop, Doha, Qatar, een vlucht van 6 uurtjes. We vlogen (hoe logisch!) met Qatar Airlines. Prima service, goede stoelen met voldoende beenruimte. Goede verzorging. We waren nog fris en fruitig. We hadden een overstap van 2 uurtjes, wat ruim voldoende bleek te zijn. Nederlandse tijd 2.30 uur (dus ’s nachts!!) vertrokken we met vertraging naar Adelaide, Australië. We gaan vanaf nu over lokale tijd schrijven. Het is 8 uur later in Australië, dus je mag het zelf uitrekenen. Op een gegeven moment verlies je alle besef van tijd. Ik ben iemand van de tijd, die altijd wil weten hoe laat het is e.d., maar nu was het van belang dat we de vluchten zouden redden, de rest was niet meer belangrijk.

Enfin, we vertrokken naar onze tweede bestemming Adelaide dus met vertraging. We hadden op deze vlucht plaatsen met extra beenruimte gekocht, omdat deze vlucht 13 uur (!) zou duren. Dat was wel prettig. Maar op een gegeven moment gaat toch het licht uit op een of andere manier, je wordt vermoeid, hebt geen eetlust meer (ik eet altijd al slecht in vliegtuigen, lees nooit) en je bent alle besef van tijd kwijt. Naast mij zat een man, die geen boe of bah zei en de hele tijd met een deken over zijn hoofd zat of eigenlijk lag te slapen. We zijn de vlucht met hazenslaapjes doorgekomen. Bij aankomst in Adelaide waren we snel door de douane. Met een taxi reden we naar ons hotel, waar we laat aan kwamen. Het is op zich wel prettig een hotel te hebben, omdat je dan een goede (nou ja, goede) nacht kunt maken en alvast een beetje kunt acclimatiseren.

Vandaag, woensdag, (vreemd, want ik heb het gevoel dat we dinsdag hebben overgeslagen) gaat onze vlucht om 11.50 uur en die ongeveer 2 ½ uurtjes zal duren naar Brisbane, waar “het doel” van deze lange, lange en vermoeiende reis ons zal opwachten: IRENE!! Ik kan niet wachten.

Ondertussen is Rob ook wakker geworden. We voelen ons nog lang niet fit, maar dat gaat allemaal goedkomen. Maar, hé, we zijn in Australië! Helaas is het ontbijt pas om 6.30 uur, dus nog ff wachten, maar we wachten al twee jaar……Wordt vervolgd, mates!!

Groetjes, Linda