30 april 2022 zaterdag

Ten eerste vandaag weer een dubbele blog, omdat we slechte WiFi hadden in Albert, daarover later meer.

Ten tweede bedankt voor de leuke reacties, dit vinden we zeer leuk!

Vrijdagmorgen zijn we op tijd vertrokken uit Sydney. We hadden een lange rit te gaan, ruim 500 km naar Albert, een gehucht van 16 inwoners (achteraf blijken er nog maar 9 te wonen!). Een gehucht waar Irene een jaar heeft gewoond en gewerkt in de plaatselijke kroeg, genaamd de Rabbit Trap (de kroeg heeft overigens nu een andere eigenaar, die Irene niet kent). Hier heeft zij een moordtijd gehad in haar backpack-periode. Na onderweg een paar keer te hebben gestopt voor de nodige refreshments, kwamen we rond 1500 uur aan in Albert (vernoemd naar de rivier die daar stroomt). De kroeg staat in de middle of nowhere, dus echt in de outback, en daarnaast staan wat huizen, benzinestation, zelfs een kerkje, en dan diverse cabins. Irene vertelde ons later, dat als er criminaliteit is, moet de bareigenaar dit opschrijven, want er komt maar één keer in de week politie langs (hilarisch). Irene checkte ons in en we hebben meteen maar een biertje genomen. Irene kwam meteen in contact met een paar oude bekenden. Rob en ik gingen na ons biertje maar eens kijken hoe onze cabin eruit zag. Ja, inderdaad een cabin. Klein, maar alles zat er in. Alleen wij hebben een hele grote tas en wat kleine tasjes bij ons, dus dat ging er allemaal maar net in. Het bed stond tegen de kant aan in een nis, dus als degene die naast de muur lag eruit moest, moest ie over de ander heen. De douche zag er keurig uit, maar alles was oud. We zeiden al tegen elkaar, we gaan het overleven, maar hoe en dan bedoel ik lichamelijk oftewel krakkemikkig…

Terug in de bar nog maar een biertje (nummer 2) besteld en we spraken af dat we zo Marley weg zouden brengen naar Al, een 85-jarige vriend van Irene, want die zou daar overnachten, want – voor de zoveelste keer – honden waren niet toegestaan in de cabins en de kroeg, wél op de veranda vóór de kroeg. Dus wij togen op een gegeven moment naar Al, die 3 km verderop woonde. Wat een stuk grond heeft die man, wel 35 hetare, en hij woont daar helemaal alleen, sinds zijn vrouw 2 jaar terug is overleden. Wat was het een weerzien tussen Irene en Al! Wat een leuke man, nog kwiek (wat stramme knieën, dus dat schepte een band met Rob) voor zijn leeftijd, een grijs staartje, en meteen een biertje (nummer 3 in een uurtje tijd) voor ons halend, die we op de porch opdronken. Na drie kwartier gingen wij er vandoor, met achterlating van Marley…. Een foto van Al en Irene staat op de fotogalerij.

Terug bij de kroeg stonden we nog wat te drinken (4^e biertje!) en de Aussies kwamen op ons af en vertelden allerlei verhalen van Irene en hoe ze gewaardeerd werd en dat ze haar niet vergeten zijn en “we did a good job”. Kijk, dat doet een moederhart goed! Een vaderhart ook uiteraard. Als die Aussies échte Aussies-taal beginnen te praten, dan kan je het shaken, want we verstonden de helft, vooral als ze zo snel praten. En Irene praat met ze mee, hè, alsof ze hier geboren en getogen is! Ondertussen was een vriendin van Irene gekomen, nou, Irene zagen we dus niet meer en heeft ook niet meer met ons gegeten, maar ze kan goed voor haar zelf zorgen. Rob en ik hebben daar prima gegeten met 5^e biertje en dat voor kroeg-eten! Wij zijn op tijd naar onze cabin gegaan. Er stond een waterkoker, waarmee we een bakkie wilden zetten. Alle spullen opzij. De grote tas kon gelukkig onder het bed. Toen het voor ons bedtijd was, begon voor ons de ellende. Klein bed, slecht bed. Draaien en woelen. Airco aan, airco uit. Lang verhaal kort: erg slecht geslapen (paar uurtjes) en we kwamen er gebroken uit. De douche was redelijk goed, hoor. Zijn we nu zulke luxe-paarden geworden of worden we te oud voor campinglife? Toen we brood wilden roosteren (’s morgens om 6 uur, want toen waren we al wakker), ging het alarm af, tot twee keer toe! We dachten de hele camping wakker te maken. Nou, niemand kwam ons redden, hoor! Dit konden we geen tweede nacht aan, terwijl we 2 nachten zouden blijven. We besloten een hotel de 2^e nacht, dus zaterdagavond, te nemen en Marley lekker mee te nemen. Irene kon dan lekker blijven, want vanavond zou er een live-band (wel jammer dat ik dat niet kon meemaken) spelen en weer andere vrienden van Irene komen. En we verstaan toch maar de helft. En als de Aussies aardig bier op hebben, dan zijn ze waarschijnlijk voor ons helemaal niet meer verstaanbaar (en het ligt niet aan mijn gehoor, hoor, want Rob had hetzelfde probleem). Dus vandaar dat ik nu in dat hotel (ruim een uur verder) dit blog zit te typen met prima internet (dat in Albert dus heel slecht was en in de cabin niet eens was). Toen we dit tegen Irene vertelden, vond ze het wel jammer, maar begrijpelijk, en dat Marley ook weer met bekenden was, deed haar ook goed. P.S. Het heeft toch gehoosd vannacht!!

We gingen Marley ophalen (Irene heeft een moordavond gehad en die vriendin, Jayde, was bij Irene blijven slapen) en Marley heeft het ook goed gehad, maar dat ze buiten kwam en ons begroette en maar bij de auto bleef staan, wisten we dat we een goede keuze had gemaakt om haar vanavond mee te nemen naar ons hotel. De regen was weggetrokken en het werd lekker weer. We hebben wat in de rondte gereden hopende om wilde Skippys te zien. Helaas mocht ik geen wild-life-Skippys zien, helaas alleen maar enkele death-life-Skippys langs de kant van de weg. Koffie en gebak ergens genomen in een dorp 20 minuten rijden verderop en wéér komt Irene bekenden tegen. Terug bij de kroeg heb ik nog een rondje links gereden, dat ging goed, hoor, maar ik begon al met mijn riem aan de linkerkant te pakken, nee, die zit rechts! Maar ik reed op een verlaten weg, dus ik kon daar weinig schade aanrichten, maar hé, ik heb links gereden! Dit was de eerste en laatste keer!

Na de lunch buiten op de veranda van de kroeg zijn we met zijn drietjes om 1430 uur vertrokken naar ons hotel, ruim een uur rijden en wat hebben we een heerlijke ruime kamer met goede WiFi!! Irene halen we morgen weer op. Ik vroeg haar wel nog even een filmpje te sturen van de band….Morgen beginnen we aan onze thuisreis, die 2 dagen zal duren en ongeveer 1000 km! Dus waarschijnlijk zal er de komende 2 dagen geen blog komen, omdat we alleen maar aan het reizen zijn.

Groetjes,

Linda